Eerst me even kort voorstellen. Ik ben Jan en woon samen met mijn (geocache)partner te Krombeke, een piepkleine deelgemeente van Poperinge. In de geocache-wereld ben ik beter bekend onder de naam “VW T2”. We reden vroeger rond met zo’n ouderwetse VolksWagen hippiebus, vandaar deze nicknaam.
Een meerdaagse reeks die vlot te vinden valt
Anderhalf jaar nadat we begonnen met cachen, borrelden de gedachten om een reeks te maken waarbij cachers meerdere dagen over zouden moeten doen om de allerlaatste cache te vinden. Omdat de volledige opzet ook weer geen cachers mocht afschrikken, mocht de reeks ook weer niet al te moeilijk zijn. Een uur ter plaatse puzzelen of zoeken naar een cache, wilde ik absoluut vermijden. Daarom moest de reeks aan enkele voorwaarden voldoen :
- Meerdere lussen verspreidt over meerdere dagen.
- Indien geocachers maar één dag afkomen naar het “Verre Westen van België”, dan moet de reeks ze uitnodigen om later terug te komen om ze af te maken.
- Het niet vinden van een geocache mag niet leiden tot het niet kunnen vinden van bonussen of de ontknoping.
- Men kan enkel maar beginnen aan de laatste lus indien de voorgaande lussen volbracht zijn.
- Er moet een verhaal of concept zitten achter de reeks. Potjes zoeken voor de potjes was dus not done.
- Via de reeks geocachers onze hoppestreek laten ontdekken. De Westhoek is immers meer dan alleen maar de nagedachtenis van WO I.
Op een zondagavond na thuiskomst van een stevige GR-tocht (de bekende witrode streepjes wandelingen) in de Ardennen, kroop ik in mijn bad. In dat bad las ik strip nummer 34 van Jommeke (FYI: Jommeke in de knel) en slaakte ik net zoals Archimedes de kreet “Eureka”. Ik had plots het hele scenario te pakken.
Geocaching in Poperinge: dat vraagt om meerdere talen
Na een onrustige nacht, waarbij ik alle mogelijke scenario’s, tools, hulpmiddelen, opdrachten en codes wel duizend keer heb zien passeren, begon ik aan het echte werk. Fietslussen werden getekend aan de hand van de knooppunten. Belangrijk hierbij was dat alle Poperingse deelgemeenten moesten passeren. Figuurtjes werden gezocht en ingescand om te dienen als kaartje om in de caches te steken. Het hele scenario werd op punt gezet. Een verhaal dat ook weer niet te moeilijk mocht zijn en in de geest van “Jommeke en Flip” moest liggen. Eenvoudige puzzels werden ontworpen voor lus 4. Puzzels die ook alleen maar opgelost zouden kunnen worden met de info van lus 1, 2 en 3. Vooral dat laatste bleek moeilijker dan gedacht.
We zitten hier tegen de Franse grens en veel zuiderburen komen hier geocachen. Daarnaast ook Engelse oorlogstoeristen, die al eens iets anders doen dan een Brits kerkhof bezoeken. Daarom moesten de opdrachten ook vertaald worden naar het Frans en het Engels. Iets wat niet altijd even makkelijk bleek. Sommige codes of termen in een veldpuzzel bleken moeilijk te gebruiken in verschillende talen. Er moest meermaals gezocht worden naar een variant, terwijl het eindresultaat hetzelfde moest zijn.
Ook de reviewers zorgden voor een feilloze goedkeuring. Tegen alle verwachtingen in bleken enkele caches op terreinen van het ANB en Natuurpunt te liggen. Afspraken werden op papier gezet en na 5 maanden intense voorbereiding kon de volledige reeks online gezet worden.
Jommeke en Geocaching: een fantastische combinatie
We zijn nu iets meer dan 4 jaar verder en de positieve logs komen nog steeds binnen. Veel geocachers beleven hun tweede jeugd wanneer ze Jommeke’s vrienden één voor één zien passeren. Sommige kenden onze vriend uit Zonnedorp wel, maar zijn de albums beginnen lezen na het vervolledigen van de reeks. Weer andere doen er langer over dan voorzien omdat ze onderweg menig pitstop inlassen in de talrijk authentieke cafés die op de route liggen. Uiteraard zijn er cachers die maar een stukje afhaspelen, maar als co krijg je toch het meeste voldoening van de commentaar van zij die de reeks vervolledigen en hun naam zetten in het logboekje van “De ontknoping”.
Wil je zelf op zoek gaan naar deze caches? De reeks bestaat uit 71 caches (bonus: GC68YRG), die opgedeeld zijn in 4 lussen. Elke lus heeft een afstand tussen 13 en 22 kilometer en laat je steeds een ander gedeelte zien van de hoppestreek. Er worden aangeraden om deze reeks per fiets te doen, alle info goed te lezen en hier meerdere dagen voor uit te trekken.