We hebben heel even getwijfeld of we een stukje zouden neerpennen over ons rondje Rondom Hof Ter Borght. Er zijn immers zoveel rondjes in Vlaanderen met originelere en/of mooiere geocaches. Nee, dat is geen valse bescheidenheid, maar een nuchtere vaststelling als we zelf gaan geocachen: er zijn best veel CO’s met knutseltalent of bijzondere ideeën. We wonen bovendien in de regio waarin geocacher Piewen (misschien ken je deze wel via de paaltjesreeks, de knikkerreeks of huisjesreeks, …) zich uitleeft en dan word je vanzelf wel nederig. Zelf zijn we gezegend met twee linkerhanden en voor containers zijn we dus aangewezen op internetaankopen of recyclage van gebruiksvoorwerpen, maar daarover straks nog wat meer.
Een geocaching route zoals we ze zelf graag hebben
Rondom Hof ter Borght dus. Toegegeven, het is geen aantrekkelijke naam die geocachers meteen naar de rugzak doen grijpen, maar we vonden de assonerende klinker wel geslaagd en de naam verklapt toch ook min of meer wat dit rondje te bieden heeft: een wandeling in de buurt van en deels ook door het kasteelpark van Hof Ter Borght. Eigenlijk vind ik de naam van een rondje wel belangrijk, want net zoals bij de titel van een boek is dat toch meestal de eerste indruk. Bij een boek lees je dan de achterflap als je interesse is gewekt en bij een geocacherondje lees je de listing om na te gaan of het rondje je nog steeds aanspreekt.
Zo wagen we ons zelf zelden aan een rondje waarbij in de listing al gewag gemaakt wordt van uitdagende veldpuzzels, terwijl andere geocachers dat net over de streep zal trekken. Nu ik er zo over nadenk: onze eigen rondjes weerspiegelen eigenlijk een beetje onze eigen voorkeuren: we hebben een boontje voor rondjes met eenvoudige, maar verzorgde caches en niet te veel gedoe voor het berekenen van bonuscoördinaten. Bovendien vinden we de wandeling minstens even belangrijk als het zoeken naar de caches. Het decor waarin we wandelen, maakt ons op zich niet uit: zowel een labcache in een stadscentrum als een geo-art in het bos kunnen ons bekoren, zolang we maar onze kilometers kunnen malen. Dat klinkt misschien alsof we bereid zijn om een marathon per dag te stappen, maar dan doen we de waarheid geweld aan: rondjes van meer dan 10 kilometer pakken we steevast aan over twee of meerdere dagen, niet omdat onze conditie zo belabberd is, maar wel omdat we onder meer met twee chihuahua’s op stap zijn. Die dappere viervoeters kunnen weliswaar meer aan dan je zou denken, maar na pakweg 8 kilometer hangt hun tongetje wel tegen de grond, wat in het geval van een chihuahua natuurlijk niet zo moeilijk is.
De zoekwolfjes: een ietwat kleffe geocachenaam
Die chihuahua’s brengen ons naadloos bij een volgende hoofdstukje in deze blog: onze geocachenaam. Helaas zijn mijn echtgenote en ik vijf jaar geleden – toen we net het geocachen hadden ontdekt en dus een naam nodig hadden – zo naïef geweest om onze kinderen een naam te laten kiezen. Zij kwamen met het kleffe de zoekwolfjes op de proppen, maar belofte maakt schuld en enigszins schoorvoetend (lees: met frisse tegenzin) vulde ik die naam dus in bij het aanmaken van ons profiel. Geocachers die we op onze tochten ontmoeten, gaan er logischerwijs van uit dat onze naam naar de drie honden verwijst die ons bij elke wandeling vergezellen (naast de twee chihuahua’s hebben we ook nog een Duitse herder), maar de waarheid is minder poëtisch: een kinderlijke ingeving dus. Mochten we zelf gekozen hebben, dan zouden we het vermoedelijk over de humoristische boeg gegooid hebben: de tamme cachetanjes of iets dergelijks. Of net een ironische naam: the gods of geocaching. Ironisch omdat we best wel slechte geocachers zijn: zodra de moeilijkheidsgraad de drie sterren benadert, geraken we al in de problemen. Het is soms aandoenlijk hoe we met vier paar ogen toch niets vinden, ook niet als uit de logs blijkt dat de 500 geocachers voor ons een vlot gevonden hebben gelogd.
Gelukkig zijn we niet de enige geocachers met een vreselijk nickname en valt onze naam dus nog wel mee: een bevriende geocacher heeft als nickname beertje0707. Geen idee wat hem bezielde toen hij die keuze maakte. Daarom een goede raad aan beginnende geocachers: bezint eer ge begint, de nickname draag je voor de rest van je leven mee (tenzij je jouw nickname aanpast natuurlijk)! Een naam die wat mij betreft bijvoorbeeld tot de verbeelding spreekt, is the bat, zeker zolang je geen idee hebt wie er achter de nickname schuilt. 😊 De wetenschap dat die cacher in sneltreintempo de 70 000 caches nadert, helpt natuurlijk wel om dat beeld te versterken.
geocachen in en rond een kasteelpark
Maar we wijken af. We zouden het hebben over ons rondje Rondom Hof ter Borght. Ter Borght is de naam van het kasteelpark aan de rand van Westmeerbeek, het dorp waar we zelf wonen. Westmeerbeek is een deelgemeente van Hulshout en ligt tussen Heist-Op-Den-Berg en Westerlo (provincie Antwerpen). Westmeerbeek was eigenlijk nog een blinde vlek op de geocachekaart toen we besloten om zelf een eerste rondje cacheclichés (GC7MD0K) te leggen, waarin de meest gekende geocaching verstopplekjes aan bod komen. Een voorwaarde die ik mezelf heb opgelegd: de eigen geocaches moeten op fietsafstand van de thuisbasis liggen, zodat onderhoud geen al te grote opgave wordt.
Ik bespaar u een langdradige uitleg over de geschiedenis van het kasteel, maar ik geef wel graag mee dat het kasteel na jaren van verloedering nu volop in restauratie is en dat er plannen zijn om er een hotel in onder te brengen. Corona heeft wel wat roet in het eten gestrooid, heb ik de indruk, want ik zag de afgelopen maanden nog weinig vorderingen. Gelukkig geldt dat niet voor het kasteelpark: dat is nu in handen van de gemeente en van Kempisch Erfgoed en zij hebben de handen in elkaar geslagen om het park grondig onder handen te nemen.
Geocaches: recyclage & geocaching shops
Die handige woordspeling brengt ons weer bij het begin van deze blog: omdat we zelf niet zo handig zijn, kopen we geregeld wel eens een container op een geocachewebshop (vooral de Franse cacheshops, die hebben een breder aanbod). Of we schuimen winkels zoals Action af op zoek naar spulletjes die ook als container kunnen dienst doen. Egels, kabouters, nepplanten, hoe vaak hebben we ze al niet in onze handen (jawel, daar zijn we weer) gehad en toch maar weer terug in de rekken gelegd, beseffend dat we thuis al een halve dierentuin hebben ondergebracht in onze rommelbak. Je kunt natuurlijk ook 15 egels kopen en een egelrondje leggen, maar we vinden het net leuk om heel verschillende containers in het veld te plaatsen, zodat de (be)zoeker toch weer een beetje verrast wordt en ook niet precies weet waarnaar hij zoekt.
Anderzijds maken we het ook niet nodeloos moeilijk en kicken we absoluut niet op DNF’s, integendeel. Als we een DNF binnenkrijgen, is dat meestal zelfs een slecht teken en zou de cache wel eens verdwenen kunnen zijn. Op dat gebied prijzen we ons trouwens gelukkig: heel wat CO’s hebben er de voorbije jaren de brui aan gegeven omdat hun caches gestolen of vernield werden. Dan zijn onze rondjes nog relatief gespaard gebleven, al stel ik wel vast dat bepaalde containers erg gegeerd zijn en wél verdwijnen: ammoboxen bijvoorbeeld leg je maar beter aan de ketting (en zo zijn er nog wel tips om geocaching diefstal te voorkomen). Als ik trouwens al mijn aankopen bij elkaar tel, dan moet ik toch al een aardig bedrag hebben gespendeerd aan het leggen en onderhouden van onze (drie) rondjes.
We kregen daarnaast ook verschillende cachecontainers cadeau: zo heeft ON6DSL al zijn geocaches gearchiveerd en schonk hij zelfs een deel van zijn containers aan ons. Zo kregen we een mooie hengelcachecontainer cadeau, die ondertussen ook te bewonderen is op ons parcours! De logboekjes koop ik trouwens meestal aan, vermoedelijk uit gemakzucht, want zelfs de onhandigste kluns kan zelf een logboekje maken…
Zelf op zoek gaan naar Rondom Hof Ter Borght
Het rondje Hof Ter Borght bestaat uit 14 tradjes en een virtual (eerste cache van deze route: GCA7W97). Die virtual lag er eigenlijk al eerder dan het rondje, maar sluit nu perfect aan op het slot van dit rondje en dus hebben we de virtual ingelijfd als een soort van bonus. Het is een vrij kort rondje van amper vier kilometer, maar onderweg krijg je wel een gevarieerd landschap voorgeschoteld en proberen we dus ook te variëren met verstoptechnieken en containers.
Naast het mooie kasteelpark met heel wat eeuwenoude beuken, kunnen we nog twee troeven uitspelen: op het eerste deel van de wandeling loodsen we de geocacher door een stukje van natuurgebied Goor-Asbroek, een waterrijk domein waarin vroeger turf werd gewonnen. In het tweede deel van dit rondje, aan de noordkant van de N15, loop je door de velden richting de Grote Nete om vervolgens even met de stroom mee te meanderen tot aan het kasteelpark.
Onderweg zal je veertien keer een logboekje kunnen signeren: de ene keer zit het in een container verborgen onder een vlonderpad, de andere keer in een zitbank die is neergepoot op een prachtig plekje in het kasteelpark. Volgens mij is er geen enkele geocacher die hier niet even gaat zitten om van de rust en het uitzicht te genieten. Nu ja, als je pech hebt, dan hoor je in de verte een onophoudelijk gerammel. Een slordige 200 meter verderop ligt immers de geweldige mysterie flessenpost van CO den ture (GC910FD) en het logboekje ervan bemachtigen vergt enig geduld en wat handigheid en gaat onvermijdelijk gepaard met wat herrie!
We riepen Rondom Hof Ter Borght in april 2023 in het leven en we durven wel stellen dat het voorlopig druk bezocht wordt. Dat komt vermoedelijk ook wel omdat de grote namen in deze streek al even geen nieuwe rondjes meer uitbrengen, om allerlei redenen. Hopelijk komt daar snel weer wat verandering in: wij dragen alvast ons steentje bij met dit recente rondje.
Misschien tot logs?
De zoekwolfjes
Ook wij liepen dit leuke rondje al, en hebben er heel hard van genoten. Onderweg mochten we ook de CO ontmoeten, en ook dat was heel aangenaam! Ik zou zeggen: heb je zo in een mooie wandeling in en prachtige omgeving, zet dan zeker ook dit rondje op het programma!
Bedankt voor de sympathieke reactie!