Vele onder jullie kennen RV Brugge ondertussen wel. Ik herinner me het begin toen iedereen op zijn achterste poten ging staan als er een spoilerfoto op Facebook kwam. Maar laten we eerlijk zijn. Deze cache is wat een eigen leven gaan leiden en daar tegenop komen is onbegonnen werk. En dit is best ok. Ik heb daar vrede mee genomen en ben ook wel best fier op deze creatie. Zoek even ‘geocache Brugge’ in Google en de eerste foto’s duiken al op. Best cool.
Enkele gegevens over RV 5.08 : Brugge:
- GC-code: GC4XMCM
- Plaats: Brugge, West-Vlaanderen
- Coördinaten: N 51° 12.543 E 003° 13.476
- Publicatiedatum: 15 mei 2014
- Formaat: normaal
- D/T rating: 2,5/1,5
- CO: cricri010
Maar vele vragen me hoe ik op het idee kwam, anderen vragen zich af hoeveel fietsen ik reeds nodig gehad heb. Tijd om het verhaal te vertellen over RV Brugge.
Het Belfort en de Markt van Brugge: plaats daar maar eens een geocache
Het idee voor deze cache is eigenlijk al ontstaan een hele tijd voor er sprake was van Rondje Vlaanderen. Ik was toen nog niet zo heel lang actief. Ik had reeds enkele caches geplaatst waaronder ‘t Plopbos (bonus: GC40RA9). Op zich niks spectaculairs, maar ik merkte wel dat er waardering en vraag was voor dat ietsje meer dan een potje achter een boom. Iets met een kleine puzzel of een leuke twist of verhaal. Ik had me toen vooral gefocust op locaties. Speciale plekken, monumenten, enz. Maar ik broedde toen al even op een nieuwe uitdaging. En mijn focus ging meer en meer naar creatievere caches. Iets dat ik ook al via mijn job dagelijks nodig had.
Ik werkte toen in het centrum van Brugge en had het plan opgenomen om ook daar caches te plaatsen. Het Belfort en de Markt was een must. Ik moest en zou daar een cache plaatsen. Maar hoe? En wat? Ik had toen al voorzichtig even rondvraag gedaan voor toelatingen. Maar het concept Geocaching was toen nog niet zo gekend als vandaag. En vele konden zich daar weinig bij voorstellen. Zeker in een complex bestuur als dat van Brugge kwam ik geen stap vooruit. Integendeel… Ze stonden er toen niet echt voor open. Dus wat doe je dan? Zoals zovele gewoon ergens een nano plaatsen aan een waterafvoer of een filmpotje onder een bankje met een magneet? Nee! Ik wou geen kleine caches meer. Deze plek verdiende veel meer dan een potje in een vuil hoekje. Waar mensen ongemakkelijk zouden moeten zoeken. Bang om bekeken te worden. Of plots politie naast zich te hebben omdat iemand verdacht gedrag had gemeld.
Tijdens een weekend ben ik met mijn fiets even tot daar gegaan en besloot ik heel de markt rond te lopen op zoek naar inspiratie en naar een leuke plek. Zonder succes! Overal waar je min of meer iets kon verstoppen bleek er ook steeds een nadeel: ik werd in het oog gehouden door locale horeca medewerkers of voelde mezelf ongemakkelijk als ik ergens aan het wriemelen was, onveilig, vuil, … Andere plekjes bij shops of restaurants met de vraag op samenwerking draaiden steeds op niks uit: geen interesse en/of geen tijd. Kortom, het leek erop dat het plan om daar iets te doen in de koelkast zou belanden. Dus wat teleurgesteld keerde ik terug naar mijn fiets. Ik ging nog even op mijn fiets zitten om te bezinnen en rond te kijken of er iets was dat ik over het hoofd gezien had. Naast mij kwam een dame haar fiets uit de stalling halen en stopte nog enkele spullen in haar fietstas. En toen barste het wolkendek open, kwam een zonnestraal op mijn hoofd en hoorde ik de engelen zingen. Figuurlijk natuurlijk! Maar dat was het. Ook al zat ik daar op die fiets. Die dame had mij geen blik gegund. Niemand had oog voor mij of voor om het even wie daar aan zijn fiets bezig was. Daar vielen alle stukjes in elkaar. Een fiets met een fietstas. Dit was het.
Een fiets als cachecontainer: waarom niet?
Het had zoveel voordelen. Ik kon de cache beveiligen tegen diefstal. Brugge is ook een fietsstad. Dus die link was ook al mooi meegenomen. Ik kon grote containers voorzien. Ik kon een veldpuzzel bedenken. En vooral: het probleem voor toelatingen was ook van de baan. Ok, het is wat een achterpoortje, maar het volstond. Mits een fiets privé-eigendom is en ik aan ieder toelating kan geven om toegang te nemen tot de fietstassen was er geen probleem. Enkel het gebruik van de fietsstalling had nog een groot probleem, een fiets mag niet langer dan enkele maanden in een fietsstalling blijven. Even zonk de moed terug in m’n schoenen, maar toen zei de stadsdienst zelf doodleuk met een knipoog “Maar als je die iedere maand 1 vakje opschuift en de maand erop terugkeert naar het vorig vakje. Dan is alles volgens de regels in orde!” Oef. En best grappig. Want ook al was het bestuur doof voor Geocaching, de medewerkers hadden er duidelijk wel een leuk gevoel bij en waren zeker niet beschaamd om mee te denken naar oplossingen en wezen me de mazen van het net aan. Maar nu kon het echte werk beginnen. Het concept uitwerken en bouwen.
Hoe de cache er ging uitzien was duidelijk. Wat vast stond is dat deze fiets moest opvallen. Het is zeker niet de bedoeling dat geocachers in alle tassen van iedere fiets die daar staan gaan zoeken. Dus kreeg een fiets die ik op de kop kon tikken een make-over: de fiets werd in de Geocaching kleuren geverfd. Fel, opvallend. Ook een grote smiley fietsbel en enkele logo’s konden niet ontbreken. Mijn doel was niet zozeer dat men lang zou moeten zoeken naar de container. Ook al hebben velen tot op vandaag nog steeds het hoe kon ik daarover kijken -gevoel eens ze de container gevonden hebben. Wat best leuk is. Ook het idee dat een cache op zo’n locatie in stealth modus moest, wou ik overboord. Geen stiekem geheimzinnig en verdacht gedrag: gewoon hidden in plain sight. Dit heb ik later nog eens proberen herhalen met de RV-cache in Blankenberge (GC5GXFC) na een kleine uitdaging. Nog groter, nog opvallender. Maar dat is een ander verhaal.
Levert zo’n cache nooit problemen op?
Af en toe als ik eens ga kijken, kom ik cachers tegen die bezig zijn. Soms krijg ik de vraag of ik ooit problemen gehad heb met mensen die iets vreemd gemeld zouden hebben. Of aangesproken zouden worden door omstaanders wat ze doen. Dan neem ik het logboek uit de cache. Zwaai ik eens rond en roep eens “hier is de cache”. En geen kat die mij aankijkt. Want dat is het voordeel. Wat je daar moet doen is perfect normaal. Dagelijks stallen 10-tallen mensen hun fiets. Halen ze dingen in en uit hun tassen. Gaan slotjes open en dicht. Je valt gewoon niet op. Wat ook een prettig gevoel heeft. Hoe drukker het is hoe beter zelf. Geen stress. En volledig genieten van de cache en de omgeving.
1 keer had ik wel even gezweet. Als ik me goed herinner was de cache een jaar online toen ik plots enkele berichten binnenkreeg. De Markt is afgesloten want er is een bommelding. Politie, Ontmijningdienst. Heel de reutemeuteut. Ik kreeg het toen even heel koud. Was dit door mijn cache. Was er toch voor iemand iets verdachts geweest en hadden ze deze als bom gemeld. Ik zag zo al voor mij een leger aan agenten rond mijn fiets. Maar gelukkig bleek mijn cache er voor niks tussen te zitten en waren het enkele idioten die even een grapje hadden uitgehaald. Oef!
Een veldpuzzel op de Markt van Brugge
Maar ik had nog een doel met de veldpuzzel. Ik merkte vaak bij mezelf op, als we op vakantie waren en gingen cachen dat we soms zo in de flow waren van het zoeken, vinden en loggen van de cache. En dan door naar de volgende geocache met de neus op je gps en de beschrijving, dat ik merkte dat we af en toe te weinig tijd genomen hadden om effectief de locatie zelf volledig in ons op te nemen. Dat wou ik niet, Brugge alleen al is een fantastisch mooie stad vol leuke geocaches en de Markt van Brugge is een prachtige locatie met een rijke geschiedenis en architectuur. Dit was mijn doel. Niemand mag deze plek verlaten zonder effectief deze gezien te hebben. Dus was een veldpuzzel met foto’s de oplossing. Niet moeilijk maar voldoende om even rond te kijken en de belangrijke punten in je op te nemen. Vele melden dit ook in hun log. Dat ze dankbaar zijn met de opdracht omdat ze even de tijd genomen hadden om ook de schoonheid op te nemen van waar ze stonden. Soms zelf van rasechte Bruggelingen. Die al jaren over de Markt lopen en voor het eerste bepaalde aspecten gezien hebben. Leuk toch?
Dus de container was in opbouw, de puzzel kreeg vorm en toen kwam die mail binnen. Ze zochten mensen voor een nieuw project dat Rondje Vlaanderen als naam kreeg. Ik was direct verkocht met het concept en hoe perfect kwam dit niet uit. Een RV knal in het midden van de gevraagde gemeente. En was ik niet toevallig net bezig met een cache die 100% aansloot met dit concept. De rest is geschiedenis.
Vele leuke reacties voor deze cache
Door de jaren heen is dankzij de container, de puzzel en natuurlijk de fantastische locatie deze cache een beetje een begrip geworden. Overal werd ik aangesproken. Zag ik artikels, postjes, blogs. Deze cache kreeg allerlei awards: Juweel van de maand, Juweel van het jaar en Geocache van de week door HQ. Favo’s tikten aan. En er doken hier en daar enkele klonen op in andere steden. Best leuk allemaal. Zo kreeg ik ooit een oproep of ik even naar Brugge kon komen. Er was blijkbaar een cruise aangekomen in Zeebrugge uit Amerika. Een onderdeel was speciaal voor geocachers die overal waar ze aan land gingen de belangrijkste caches gingen opzoeken met een gids. En ik moest komen. Want ze wouden op de foto met de CO. Ok, Dat was best leuk en grappig. Maar ook wat erover voor mij, die Amerikanen hé.
Maar de populariteit ging steeds verder. Pas op. CO cricri010 zegt verschillende geocachers niet zoveel, maar de maker van die fiets in Brugge krijgen vele geocachers een ahja momentje. Grappig. Ik apprecieer het enorm dat mijn caches gewaardeerd worden. Onlangs sprak een Canadese geocachetoerist me aan als de CO van de meest bekendste fiets ter wereld. Hij had op een lokaal event in Canada deze te horen gekregen. En heeft zijn reis iets aangepast om deze ook op te pikken. Ik ga ook niet flauw doen. Het is een leuke cache. Maar had deze elders gestaan was het een ander verhaal. De locatie en het vele toerisme hebben ook een grote impact gehad op zijn populariteit. Maar een filmpotje zou ook niet in de smaak gevallen zijn. Het is de combinatie die het perfecte recept vormt: de locatie, de container en het spel.
Cache Maintenance: tijd voor een nieuwe fiets
Maar natuurlijk heeft zijn populariteit ook enkele minpuntjes. Deze cache wordt vaak bezocht, soms meermaals per dag. Je kan je dus inbeelden dat slijtage onvermijdelijk is. Maar eigenlijk valt het best mee. Verschillende cachers vragen me soms hoeveel fietsen er al gestaan hebben. En het antwoord was tot voor kort 1. De originele fiets stond er tot voor kort nog steeds. Meer dan 9 jaar lang. Ondertussen heeft die wel al 2 keer een nieuw laagje verf gekregen. Daarbij kwamen ook enkele nieuwe fietsbellen: soms stuk, soms gestolen. De eerste dure smiley fietsbellen waren populair bij dieven of souvenirjagers. Verschillende nieuwe zadels werden voorzien, want het is zeker toegelaten om erop te kruipen voor een leuke foto. Maar al die billen vragen hun tol natuurlijk. Ook de fietstassen slijten best snel en werden al enkele keren vervangen. En natuurlijk een ontelbaar aantal nieuwe slotjes. Dit vaak door onvoorzichtigheid. Maar eigenlijk is dit een cache waar ik tot nu toe het minste werk aan gehad heb. Hij hangt dan ook vast met een leger aan fietssloten. Al ben ik niet bang voor fietsdieven. Ik vermoed dat een dief een iets discretere fiets dan deze gaat stelen. Maar buiten slijtage door weer en wind en occasioneel een geforceerd slot is deze min of meer heelhuids door de afgelopen 9 jaar gekomen. Tot voor kort.
De fiets was op. 9 jaar weer en wind en meer dan 10.000 bezoekjes hadden hun tol geëist. De afgelopen 2 jaar had ik al met ducttape en lapmiddeltjes dingen hersteld. Maar nu viel hij letterlijk uit elkaar. Metalen delen waren gebroken, de kisten waren rot, het was best een zielig hoopje ijzer geworden en het was kwestie van tijd voor de stadsdiensten deze alsnog bij hun volgende ronde zouden meenemen naar het stort. Zoals ze doen bij achtergelaten fietsen. Dus tijd voor actie.
Gelukkig had ik reeds enkele jaren een reserve fiets klaarstaan. Het plan was om de originele fiets zoveel mogelijk te bewaren en onderdelen te gebruiken van de nieuwe. Ik wou de ziel van de originele niet verliezen. Maar al snel leek dit onhaalbaar. Alles was te versleten of zelf zo vastgeroest dat zonder breken bepaalde delen niet eens los konden. Dus plan overboord en beslist volledig van 0 te beginnen. Zo kreeg de nieuwe fiets zijn kleuren en nieuwe kisten. Die nu ook iets groter geworden zijn. En eens klaar voelde dit goed aan. Het was tijd voor een frisse start. En de ziel van deze cache, die is er nog steeds. Kleine details zijn meegenomen en deze is nu nog mooier en opvallender. Door enkele extra logo’s. Klaar voor opnieuw 10 jaar plezier voor veel cacher van over heel de wereld.
10 jaar RV 5.08 Brugge
Het zou wel leuk geweest zijn had de originele fiets zijn 10de verjaardag kunnen vieren. Maar RV Brugge is meer dan de container zelf. Maar ook daar hebben we een oplossing. De originele fiets gaat niet op het oud ijzer. Deze is gestript van alle gevaarlijke delen en kreeg ook enkele herstellingen waar kon. Hij zal binnenkort een nieuw leven krijgen als trackable. Mijn droom is dat deze ooit bij HQ in Seattle terechtkomt. Of dit ooit zal lukken valt af te wachten. Maar het zou best cool zijn dat deze daar uitgestald zou kunnen worden.
Enkel zoek ik nu naar iemand met de nodige machines. Ik zou een metalen plaat willen voorzien met de code en een korte beschrijving die netjes past in het kader van de fiets. Maar daar heb je machines nodig die ik niet heb om netjes letters en logos uit te snijden. Mijn hoop is om dit tegen de 10de verjaardag van RV rond te krijgen. Zo kan hij naast zijn zustercache. (De vorige was een mannenfiets. Nu is het een vrouwenfiets geworden) op de markt beginnen aan zijn 2de leven. Een nieuw avontuur voor de originele RV Brugge cachecontainer.
En ik? Ik kan weer volop genieten van mijn momentjes op het bankje iets verderop. Waar ik gezellig genietend van de zon de vele cachers kan gadeslaan. stiekem aan het giechelen wanneer ze voor de zoveelste keer er knal voorbijlopen zoekend naar wat gevonden moet worden!